Burbullandopoemas

Xa volo dixemos, na aula de 1ºD os poemas saen por todas partes.Hoxe burbullamos entre todos esta adaptación do poema Mañá da miña rúa de Luís Pimentel. Estamos seguros de que Pimentel felicitaría a estes novos creadores.

 

Noite da miña tristura.

Entrou a noite na miña tristura,

tan sucia, tan estética e impura

coma un pesadelo contra a felicidade.

Hoxe a miña tristura está pálida,

choran os demos nos faiados das casas?

Eles foron os primeiros que pasaron

cos seus afiados dentes:

dous cachos de tristeza alongados

caían sobre un negro agresivo.

As cadeas durmidas

ollábanos tristes, estridentes.

Furacán furioso, escuro,

un desastre en masa.

A tristeza perdura cerca

coma se fose á morte.

O desastre atópanos.

Alumnas e alumnos de 1ºD.

E este é o poema que nos prestou Luís Pimentel, moito máis optimista, non cabe dúbida.

Mañá da miña rúa.

Entrou a mañá na miña rúa

tan limpa, tan redonda e pura

coma unha mazá sobre un espello.

Hoxe a miña rúa está aberta,

xogan os anxos nas cornixas das casas?

ela foi a primeira que pasou

cos seus ledos cadrís,

dous cachos de luz combados

abalaban sobre un negro tenro.

As xanelas espertas

ollábana caladas, ditosas.

Torbeliño brillante, veloz,

un neno en bicicleta.

A rúa remata lonxe

coma se fose ao mar.

O neno pérdese.

Luís Pimentel. Sombra do aire na herba.