Un dos meus poemas preferidos :
Castellanos de Castilla,
tratade ben ós galegos,
cando van, van como rosas;
cando vén, vén como negros.
-Cando foi, iba sorrindo;
cando veu, viña morrendo
a luciña dos meus ollos,
o amantiño do meu peito.
(Rosalía de Castro: Cantares Gallegos)
Gústame moito este poema porque
nos fala dunha cousa que cada vez está máis presente na nosa sociedade, a
emigración.
!! Moitas gracias por poñer o meu traballo no blog !!
ResponderEliminarA ti, Paula, por envialo (e moi boa elección).
Eliminar