4/26/2013

O CADRADO BRANCO



Naquela aula so había un neno, un neno castigado e facendo copias.A súa letra era tan grande coma o pé dun dinosauro, polo que axiña se lle acabaron os folios. Foi por máis á secretaría, pasando por un longo corredor. Non había ninguén alí, estaba completamente baleiro. ``Estarán tomando o seu café do descanso´´, pensou. Colleu unhas follas que se encontraban enriba da fotocopiadora e volveu por onde fora. Eran cen folios, e despois de cinco minutos, xa gastara noventa e nove. Foi polo último, pero non lle valía, pois tiña un gran cadrado branco no centro. Pousouno na mesa e palpou o cadrado e... A súa man atravesara a mesa! Era incrible,con este obxecto aparentemente inofensivo, podía atravesar a materia! Nese intre, a cara do rapaz iluminouse. Sabía o que podía facer: gastar bromas aos profes co seu ``papel máxico´´. Primeiro pegou o folio á ventá, colleu unha botella de auga e baleirou o seu contido no cadrado. Caeulle xusto na cabeza dunha profesora! Riuse coma unha hiena, e a gargallada foi tal que se escoitou por todo o edificio, pero por sorte para el, polo eco, non distinguiron a voz. Despois dunha sucesión de bromas, pillárono inevitablemente. Na aula de convivencia tivo tempo para pensar, pensar a a xogada mestra: roubarlles as chaves das aulas aos mestres! Chamar a un cerralleiro para que abra todas esas portas, custa diñeiro e tempo. Por unha temporada non iría a clase.
Perfecto!
Todas as chaves se gardaban nun armario pechado con chave. Pegou o papel na porta e sacou todas a chaves que viu. Meteu a metade do seu corpo no armario para ver se quedaban algunhas, pero por un descoido... Meteuse dentro! O folio despegárase e quedou encerrado!
                                                                             Óscar Barreiro Doldán, 1º B
                                                             
                                                             

Ningún comentario:

Publicar un comentario